D is in NY

De reis

Wat een gestress, staan we in de file op weg naar Schiphol, dus wanneer we daar aankomen is het stevig doorlopen, inchecken en dan in de rij voor de paspoortcontrole. Het gaat zo snel allemaal dat het afscheid heel vluchtig is en dan sta ik ineens alleen. Het is even een moeilijk moment. 
Bij de gate kan ik meteen boarden, in het vliegtuig zit ik naast het gangpad, er kan nog één iemand naast me zitten, wie gaat daar zitten? Zoë, een heel aardig Amerikaans meisje van mijn leeftijd. Ze studeert Antropologie en Frans aan een universiteit boven New York. De eerste twee uur van de vlucht zitten we te kletsen, we blijken eenzelfde interesse te hebben; fotografie, hoe kan het ook anders. De rest van de vlucht slaapt zij en ik kijk films (o.a. The Kings Speech, een ontzettend goede film!). Een half uur voor de landing praat ik nog een beetje met Zoë, ze verteld me hoe ik het beste van JFK Airport naar Pleasantville kan komen. In eerste instantie biedt ze zelfs aan een stukje mee te reizen, maar doordat zij Amerikaans inwoner is kan ze veel sneller door de douane, terwijl ik in een lange rij moet staan, dus we nemen afscheid, maar niet zonder wat gegevens uit te wisselen.

En dan komt voor mij het spannendste moment van de dag; welke moeilijke vragen gaat de douane mij stellen? Gaan ze mijn tas doorzoeken?
Geen vragen, alleen de normale foto en vingerafdrukken, zelfs nauwelijks een woord en dan ben ik binnen!

Met al mijn bagage neem ik een taxi naar Grand Central Station, onderweg begint het te regenen en mijn eerste wederzien met de stad is mistig en het hagelt zelfs een beetje. Bij het station aangekomen verteld de vriendelijke taxichauffeur me waar ik moet zijn. In de enorme stationshal ga ik op zoek naar een loket om kaartjes te kopen en dan moet ik drie kwartier wachten op de trein. 

In de trein bel ik Eveline (mijn gastvrouw voor de eerste week), zij zal naar het station komen. Als ik aankom moet ik heel even wachten, maar al snel is Eveline er. Wat in het begin een beetje ongemakkelijk is, gaat al snel over in een uitgebreid gesprek. Bij haar thuis krijg ik de gelegenheid me op te frissen voor ik haar man Jonathan en hun jongste dochter Tamar ontmoet. Het zijn geweldige mensen, ik kan makkelijk met ze praten en ze zijn heel behulpzaam.

Eerste dag

Rond 10 uur ga ik naar bed en als ik de volgende morgen (Nederlandse tijd) wakker wordt is de omgeving helemaal wit... Sneeuw. Nu nog? Het blijkt vrij ongewoon te zijn. Overdag is er echter een heerlijk zonnetje dat de sneeuw al snel weg doet smelten.
Ik doe het rustig aan vandaag, ik begin met het uitzoeken van verschillende routes, zoals van mijn kamer naar de gallery enz. Verder lees ik wat over New York en na de lunch gaan Eveline en ik een wandeling maken over de landgoederen van de familie Rockefeller, het is er ontzettend mooi.

Vlak voor het avondeten, Eveline is haar man en dochter op aan het halen, bel ik de verhuurder van mijn kamer om een afspraak te maken. Op het ene telefoonnummer krijg ik een vreemde stem te horen die zegt dat dit het verkeerde nummer is en de andere telefoon blijkt afgesloten. Ik start mijn computer op en ga op zoek naar de website van deze mensen, alleen een voorkant, nergens mogelijkheid om door te klikken. Ik voel me belazerd.
Echter met hulp van Eveline en Jonathan krijg ik Kevin (de verhuurder) te pakken en na wat heen en weer gebel trekt hij zich terug uit de overeenkomst, wel geeft hij aan mijn borg terug te zullen betalen. Wat een avond, het is maar goed dat het nu gebeurd en niet als ik daar al voor de deur had gestaan. Morgen maar weer verder kijken.

Dag twee

Aangezien ik net als de vorige nacht weer een paar uur wakker lig, wordt ik de volgende morgen om 10 uur pas wakker. Ik sta op en ga ontbijten, Eveline is al aan het werk achter haar computer, ze heeft een hostel van de YMCA gebeld en een plekje voor me gereserveerd. Echt ontzettend lief!
Zelf neem ik contact op met AIR Gallery, ze gaan hun best doen via vrienden en leden van de gallery een kamer voor me te vinden. Er wordt me verzekerd dat ik niet de eerste ben die zoiets overkomt en het zal allemaal weer goed komen. Wat een geweldige mensen allemaal!

Ik zit dus nu even in een spannende periode, maar met de hulp van al deze superaardige mensen komt dat helemaal goed.

Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn vorderingen in de zoektocht naar een kamer.

Tot snel!

Daniëlle