Zon, strand en Yale

Het heeft wat langer geduurd dan ik had gehoopt, maar nu dan toch een nieuwe blog. Heerlijk zo'n vrije ochtend wanneer je even wat tijd voor jezelf hebt.

Ik heb jullie vorige week maandag achtergelaten na een rustig dagje, dus ik begin nu bij de dag erna. Dinsdag heb ik eindelijk gedaan wat ik al een poosje wilde doen hier, naar de yoga, na al dat gestress van de afgelopen weken kon ik wel wat echte ontspanning gebruiken. Tegen 12.00 uur hebben Antia en ik ons bij een les 'Traditional Hot Yoga' gevoegd, in een sportschool in Manhattan. Bij binnenkomst was al meteen duidelijk dat met hot ook echt hot bedoeld wordt, de ruimte was bijna een sauna, die warmte zorgt ervoor dat je meer gaat zweten zodat je meer afvalstoffen kwijtraakt. De yoga zelf was een beetje vreemd, de houdingen gingen nog wel, maar ik snapte niet hoe ik moest ademhalen. Het voelde voor mij alsof ik in een soort yogafabriekje zat, de docente klapte met haar handen als we van houding moesten veranderen (niet de meest relaxende manier) en we hadden nauwelijks tijd om in de houding te groeien. Ik heb mijn ademhaling laten gaan zoals dat voor mij goed voelde en ben zo de 90 min. doorgekomen, maar ik was blij toen ik - met trillende benen vanwege de nieuwe oefeningen - weer buiten stond. 

Na deze inspanningen moest Antia naar een vergadering en ben ik een beetje door Manhattan gaan lopen. Het weer was echter niet geweldig en ik ontdekte na een poosje dat ik mij meer aangetrokken voel tot Dumbo en Carroll Gardens, dus ik besloot daarheen te gaan. De rest van de dag heb ik besteed aan polaroid foto's maken, één redelijk resultaat nu in het bezit van Thomas, en boeken. Er is een leuke winkel voor tweedehands boeken in Dumbo waar ik heb lopen rondneuzen. Ik heb er het notitieboek van Mark Twain gevonden en gekocht en ik kwam erachter dat ze een exemplaar hadden van 'Annals of my Glass House' door Julia Margaret Cameron. Zoals sommigen van jullie waarschijnlijk wel weten schrijf ik op dit moment mijn bachelorwerkstuk met haar foto's als onderwerp. In Nederland ben ik er al achter gekomen dat dit boek vrij zeldzaam is, hier kostte het tweedehands dan ook $150.00! Het is enorm duur, maar ook heel aantrekkelijk.

In de avond heb ik met Antia yahtzee gespeeld, dat kende zij nog niet, en we hebben veel gekletst. Ze heeft me gevraagd of ik net als zij tentoonstellingen wil fotograferen voor de non-profit organisatie 'No Longer Empty', zij gebruiken leegstaande ruimtes voor tijdelijke tentoonstellingen. Ik heb besloten een aantal projecten te doen en te zien of het me allemaal lukt, met mijn toch al drukke schema.

De volgende dag in de gallery heb ik het met Kat over het Julia M. Cameron boek gehad en zij reageerde daarop door te zeggen dat ik het niet moest kopen, in plaats daarvan heeft ze me haar exemplaar gegeven! Natuurlijk ben ik er ongelovelijk blij mee! 
De rest van de dag ging snel voorbij, het voornaamste wat ik gedaan heb is de filmpjes van de Japanse performances online gezet. Na het werk ben ik met behulp van Antia verhuisd naar mijn nieuwe kamer, het voelde heel goed dat ik eindelijk mijn kleding uit mijn tas kon halen en me een beetje kon installeren.

Donderdag heb ik vooral aan de Affordable Art Fair gewerkt, spullen verzameld die we waarschijnlijk nodig gaan hebben, een kastje dat we meenemen wit geverfd, de press release aangepast en me ingelezen. 
Aan het einde van de dag heb ik donatiekaartjes gemaakt voor later op de avond. We hebben namelijk de nieuwe fellows welkom geheten. De fellows (fellowship artists) zijn onze jongste leden die nog niet echt een gevestigde kunstcarrière hebben, elk jaar krijgen zes fellows een opleiding via A.I.R. en een tentoonstelling in de gallery, in ruil daarvoor organiseren ze een public event (zoals de poëzielezing van Sam Vernon, zie foto's). Tijdens het feest heeft elke fellow iets verteld over haar werk en daarna was het genieten van hapjes (pizza met zeer dunne aardappelschijfjes, heerlijk!!!) en drankjes. Er was zoveel eten over dat de stagaires ieder een deel mee konden nemen, dus ik heb nog een paar dagen met Melissa van het goede voedsel kunnen genieten.

Elke dag ontmoet ik weer een andere kunstenaar, zo liep vrijdag Sheila Ross onze gallery binnen, zij is één van onze leden, zij maakt bijzondere foto's van details (te vinden op onze site, zie link rechts). Haar nieuwe serie, die ze kwam brengen, is het tegenovergestelde van haar oude werken, het zijn luchtfoto's die in plaats van een detail een grootsheid laten zien. Ik heb Sheila geholpen haar foto's naar de opslag te brengen, wat me de kans gaf even met haar te praten, het is een leuk mens. Vervolgens kwam later op de dag ook Daria Dorosh langs, zij Sheila en Jeanette May hebben nu samen een tentoonstelling. Daria maakt foto's die ze combineert en vervolgens tot sculpturen maakt (het valt niet goed uit te leggen, je moet het gewoon zelf zien!).

Met de rust wedergekeerd in de gallery ben ik begonnen aan mijn onderzoek naar Jeanette May, ze had me een tip gegeven voor een essay dat ik echt moest lezen om haar foto's te begrijpen. Terwijl ik aan het zoeken was kwam ik op de pagina voor feministische kunstenaars van Wikipedia terecht, gek genoeg stond Jeanette daar niet tussen, terwijl ze hier in New York (waar veel feministen werken) niet onbekend is. Kat vond dat hier iets aan moest gebeuren dus ze heeft me gevraagd Jeanette en een andere A.I.R. kunstenares (stond er ook niet tussen) Susan Bee toe te voegen, wat betekend dat ik een stuk mag gaan schrijven over beide vrouwen.
In de avond ben ik met Antia naar het MoMA gegaan (gratis toegang op vrijdag en films op de koop toe!), waar we drie Russische films hebben gezien met beelden uit de tijd van WOII. De films waren echter wel heel erg politiek gekleurd.
Rond 11.00 uur was ik terug op mijn kamer, waar ik Melissa's hondje Pompeï ontmoet heb. We moesten een beetje aan elkaar wennen, maar nu kunnen we het redelijk met elkaar vinden.

De volgende dag heb ik voornamelijk aan de in juni opkomende kaartenshow gewerkt, de website geüpdate, 75 uitnodigingen uitgeprint, gevouwen, in enveloppen gedaan met een lege kaart erbij, dicht geplakt, postzegel en adres sticker er op en op de bus gedaan. Even ter uitleg; elk jaar organiseert A.I.R. een show waarbij iedereen werk mag doneren ter grootte van een kaart, de kaarten worden voor $45 per stuk verkocht en de opbrengst komt ten goede aan de projecten van de gallery, zoals de fellowship. Mijn taak was niet onbelangrijk, want hoewel de meeste kunstenaars de uitnodiging om een kaart te doneren per e-mail krijgen, zijn er een aantal die nog netjes een brief krijgen, één ervan is Yoko Ono (ja mensen, A.I.R. heeft het adres van Yoko Ono is de database staan en Yoko is zeer bekend met onze gallery).

Na sluitingstijd hebben we de kunstenaars van de tentoonstellingen geholpen met de deïnstallatie en het inpakken van hun kunst. Dat was dus een lange dag.

Zondag was het 1e paasdag (hier in Amerika de enige) en was de gallery gesloten. Ik ben toch bijtijds opgestaan omdat ik om 11.00 uur had afgesproken op Coney Island. Het was een aardige rit in de metro, maar gelukkig grotendeels bovengronds zodat ik lekker naar buiten kon kijken, de stad kon zien veranderen. Bij de eindhalte van de F lijn op Coney Island kwamen Tom en Alex, vrienden die ik al tien jaar niet meer heb gezien, en hun 3-jarige dochtertje Femke me ophalen. Ze hebben me meegenomen naar een echte diner voor een brunch en vervolgens naar hun huis in Belle Harbour, een plaatsje dat ongeschonden is gebleven, toeristen worden er geweerd. Tom en Alex wonen er 30m. van het strand, wat ons de kans gaf langs de waterlijn van het heerlijke weer te genieten. De rest van de dag heb ik veel met het gezin gekletst en een beetje met Femke gespeeld.
Aan het einde van de dag begon het echter te regenen en onweren, Tom en Alex hebben me overgehaald bij hun te blijven slapen zodat ik niet door dat weer heen hoefde.

's Ochtends werd ik wakker gemaakt door Femke, ik heb in haar bed geslapen en ze wilde even weten of het bed het goed maakte. Later op de ochtend zijn we allemaal in de auto gestapt en naar Dumbo gereden, onderweg heb ik een paar hele leuke foto's gemaakt van Femke met haar zonnebril. In Dumbo hadden we nog een uur samen voordat ik naar de gallery moest om te werken (ja, ik weet dat het een maandag was). We hebben rustig wat winkels bekeken en daarna heb ik afscheid van ze genomen.
De reden waarom ik deze week op een maandag moest werken is simpel; vóór de gallery op woensdag weer open ging moesten er nieuwe tentoonstellingen te zien zijn. Dus ik heb geholpen met de installatie van één van de shows, namelijk die van Daria, Sheila en Jeanette, omdat dat de tentoonstelling is waar mijn recensie over zal gaan. Het voornaamste wat ik tijdens de installatie gedaan heb is Daria helpen haar foto-sculpturen op de juiste manier op te hangen en te buigen. Het zijn platte foto's die ingesneden zijn en de stroken - van verschillende dikten - worden omgebogen en ergens anders aan de muur of aan elkaar bevestigd. Daria wist echter zelf niet helemaal meer hoe ze hoorden (de werken zijn 10 jaar oud), gelukkig hadden we de foto's uit de catalogus zodat ik kon helpen. Daria vond dat ik het erg goed deed, ze was heel blij met mijn hulp, ze zei dat ze me in de toekomst in laat vliegen wanneer haar werk ergens geïnstalleerd moet worden!
Zo'n installatie brengt een hoop rommel met zich mee, dus als afsluiter mocht ik de gallery vegen, een vervelend klusje want de totale ruimte is groter dan je denkt (stofzuiger mag niet in verband met eventuele kleine onderdelen van kunstwerken).
Toen alle kunstenaressen weg waren heb ik notities gemaakt voor mijn recensie, van de werken en van alles wat de vrouwen mij verteld hebben over hun werk.

In de avond ben ik met Melissa wat gaan eten bij een Marokkaans restaurantje, ik heb voor het eerst Falafel gegeten.

Dinsdag was een heerlijke dag en niet alleen qua weer; Antia en ik hebben de trein naar New Haven genomen (ongeveer anderhalf uur ten Noordoosten van New York). Waar deze stad op draait is de Yale universiteit en haar campus en werkelijk waar als je daar rondloopt waan je je in een hollywood productie over het studentenleven in Amerika. De faculteitsgebouwen zijn enorm en doen zich oud voor (voornamelijk neo-stijlen), maar je ziet zo dat er veel geld in zit. Zelfs de huizen zijn enorm (zie foto's). Ik moet wel zeggen dat de sfeer er prettig was, het was heel vredig. Tot we bij de studentenverenigingen kwamen natuurlijk, om 13.00 uur in de middag waren er volop feesten gaande en zagen we dronken studenten van het ene naar het andere feest gaan.
Antia en ik hebben ons eigen feestje gecreeërd in een ruilboekhandel, ze hadden geweldig voedsel waar we in het zonnetje van hebben genoten. En natuurlijk kon ik niet zonder boek de zaak uit... ik heb er drie gekocht voor $14, dat is niks (voor The Phantom of the Opera, The Last of the Mohicans en Lady Chatterley's Lover, allemaal literatuur)!

De rest van de middag hebben we in de Yale Art Gallery gespendeerd, waar een geweldige tentoonstelling te zien was. 'Embodied' was een tentoonstelling over de identiteit van zwarte mensen in Amerikaanse kunst, er hing een geweldig werk van Lorna Simpson. We hadden het geluk dat er die middag een lezing was van de betrokken Yale hoogleraar, waar wij natuurlijk erg nieuwsgierig naar waren. Helaas, ging het maar over twee werken uit de tentoonstelling, al was het wel interessant.

In de trein terug hebben Antia en ik veel lol gehad en nieuwe plannen gemaakt. We willen nog naar Beacon en het Kersenbloesem festival in de botanische tuin van Brooklyn samen, Antia gaat volgende week zaterdag weg en we kunnen het zo goed vinden samen dat we de tijd goed willen besteden.
Ik heb nog een heel lief voicemail berichtje gekregen van Alex en Femke, ze mistten me nu al!

Woensdag was ik bijna te laat omdat ik nauwelijks mijn bed kon uitkomen, ik heb weinig tijd voor slaap. Maar goed, in de gallery heb ik één van de muurteksten op zijn plek geplakt - het gaat steeds beter - en onze fellow Jiyoon Koo geholpen met de belichting van haar show. Ik heb toegekeken hoe Jeanette dat aanpakte voor de fototentoonstelling, dus ik had een idee hoe het werkt. Het was even wat gepuzzel voor we uiteindelijk helemaal tevreden waren. Dat gedaan, heb ik me gericht op de prijslijsten van de drie nieuwe tentoonstellingen, ze waren niet allemaal in het juiste format, dus dat heb ik aangepast.

Amanda en ik zijn naar Chelsea gestuurd om de overige muurteksten op te halen en wijn te halen bij Trader Joe's (heel bekend hier). Een jongen van de winkel was zo aardig ons te helpen met de vier dozen wijn en een taxi voor ons te regelen (wat in het begin niet wilde lukken omdat taxichauffeurs niet graag naar Brooklyn gaan en je eigenlijk niet mogen weigeren, maar dat toch doen). 
Het is gelukt een taxi te krijgen die ons naar Dumbo bracht, zodat wij weer netjes verder konden met ons werk, namelijk de laatste twee muurteksten opplakken.

Ik keek uit naar de avond omdat ik Antia, Jordann, Amber en Casey mee uit eten heb genomen om ze te bedanken dat ik twee weken bij hen kon slapen zonder te hoeven betalen. Jordann en Amber zijn veganisten dus ik heb speciaal voor hen een veganistisch restaurant gezocht. De sfeer was heel erg gezellig en het eten was allemaal zo goed dat we niet konden kiezen, uiteindelijk hebben we alle borden in het midden gezet en heeft iedereen van alles wat gegeten. Met de deserts ging dat hetzelfde. We hebben allemaal heel erg genoten en lol gemaakt. En het heeft me allemaal misschien net iets meer dan €100,00 gekost. 
Als je ooit naar New York komt, ga eten bij 'Wild Ginger', ook als je geen veganist bent, het is een absolute aanrader!

Gistermorgen ben ik begonnen aan deze blog, door tijdgebrek kon ik hem echter vandaag pas afmaken. In de gallery heb ik allemaal kleine klusjes gedaan ter voorbereiding van de opening in de avond en publiciteits dingetjes. Rond 17.00 uur kwamen de kunstenaars binnen die ons meegenomen hebben langs hun werk om er iets over te vertellen. Helaas had ik een halfuur om te luisteren, ik moest om 17.30 uur naar de gallery aan de andere kant van de hal. Ik heb deze openingsavond voor de Klompchings Gallery gewerkt, een commerciële gallery die zich specialiseert in hedendaagse fotografie. De sfeer was zo anders dan bij A.I.R., afstandelijker, rijker, meer gericht op verkoop. Mijn rol was het schenken van de wijn en dat heb ik met flair gedaan (zoals te zien op de foto's van de A.I.R. facebook foto's), voor nog geen drie uur werken heb ik een cheque van $60 gekregen. Ja, mijn allereerste cheque, wat moet ik er in 's hemelsnaam mee? Hoe werkt zoiets? Inlijsten dan maar?

Na een lange dag ben ik wat gaan drinken met Antia en zijn we op mijn laptop een beetje tv gaan kijken, dat is lang geleden!

Vanmorgen heb ik heel lang met Thomas zitten Skypen, dat mocht ook wel een keertje, even lekker verhalen uitwisselen. Tegen kwart over tien ben ik naar Dumbo gaan lopen vanaf mijn kamer, genietend van het heerlijke weer. Onderweg natuurlijk veel foto's gemaakt.
Bij A.I.R. heb ik wat dingetjes voorbereid voor de AAF van komende week, verfen, labels plakken, informatie aanvullen enz. Daarna ben ik begonnen aan mijn recensie, na grondige voorbereiding natuurlijk. Voor ik het wist was het alweer zes uur en konden we de gallery afsluiten. Ik heb vandaag met Kat besproken dat ik volgende week zaterdag in mijn eendje op de gallery pas en heb dus een set sleutels gekregen die ik voor de duur van mijn stage bij me mag dragen. Ik ben vereerd met deze verantwoordelijkheid!

Antia en ik waren de laatste die weggingen uit de gallery, we zijn samen ergens wat gaan eten, om daarna richting het Brooklyn Museum te gaan. Ze hadden in het museum een tentoonstelling van Lorna Simpson (een tip van Kat toen ze hoorde van Embodied), ze is echt een heel begaafde kunstenares, er zit zoveel betekenis in haar werk. Een werknemer adviseerde ons om ook even bij de Tipi tentoonstelling te gaan kijken en dat hebben we gedaan. Er werden meerdere tipi's tentoongesteld, waaronder één grote waar we in mochten. De tentoonstelling ging ook over de mensen die in tipi's wonen en over hun gebruiken. Zo zijn we erachter gekomen dat je in een tipi alleen met de klok mee een cirkel mag lopen en heel belangrijk: geen grove taal in de tipi!

Het museum was tot 10.00 uur open dus na deze twee tentoonstellingen zijn we door de rest van gebouw gedwaald.

En na al deze avonturen zit ik nu op mijn kamer deze blog voor jullie te typen. Het is inmiddels half twee en ik wil nog in mijn dagboek schrijven, wat ik getrouw iedere avond doe.
Volgende week wordt een drukke week vanwege de Affordable Art Fair, mijn gallery werkzaamheden, No Longer Empty en af en toe wat ontspanning? Mijn volgende blog zal dus pas daarna ergens zijn, maar komt snel genoeg. De tijd vliegt hier in New York! Hoe zit dat in Nederland? Ik lees het graag in jullie reacties. 

Welterusten! Ohw ja, voor jullie is het serieus al ochtend, nou heb een fijne dag dan.

Daniëlle