De eerste week zit erop

Vandaag is de negende dag van mijn onderneming en niet de meest mooie, het regent. Vannacht ben ik tot drie keer toe wakker geworden vanwege de muziek in de kamer naast me, ik heb meerdere keren op de deur geklopt om te vragen of het zachter kon, geen gehoor. Rond één uur was ik het zat ik probeerde de deur nog eens en raad eens, hij was open, er was niemand. Blijkbaar werd de kamer geschildert en waren de schilders vergeten de radio uit te zetten, dus daar heb ik ze even bij geholpen.

Goed, dat is natuurlijk niet zo interessant voor jullie, dus ik ga even terug naar afgelopen zaterdag. In de ochtend heb ik met Eveline nog even naar de locatie van het hostel gekeken en daarna ben ik met de trein naar Manhattan gegaan om mij vervolgens even onder te dompelen in de kunst van het MoMA (Museum of Modern Art, voor degene die dat nog niet wisten). Ik ben eigenlijk niet echt gericht naar tentoonstellingen gaan kijken, maar ben gewoon rond gaan lopen. Veel verder dan de eerste twee verdiepingen ben ik niet gekomen (het is een enorm gebouw), dat was echter meer dan genoeg. Ik heb een tentoonstelling van Picasso en zijn gitaren - zijn analytisch kubistische periode - gezien. En gelukkig voor mij hadden ze ook een tentoonstelling van allemaal verschillende fotografen, sterker nog er hingen ook twee foto's van Julia Margaret Cameron, de fotografe die onderwerp is van mijn these. Verder kwam ik een werk tegen van Mary Beth Edelson 'Death of Patriarchy, A.I.R. Anatomy Lesson', het is een poster van de Anatomische les van dr. Tulp van Rembrandt, in dit werk zijn alle mannenhoofden echter vervangen door foto's van vrouwen die bij A.I.R. horen. Als er nog geen belletjes gaan rinkelen, lees dan gauw verder.

Ik heb me dus opperbest vermaakt in het MoMA en ik voelde me ook een stuk beter, want dit is waar ik voor gekomen ben - kunst!

De volgende dag hebben Eveline en Jonathan me naar de YMCA in Greenpoint gebracht. Daar heb ik afscheid genomen van deze geweldige mensen. Het was wel weer even wennen in deze nieuwe situatie, ik moest nu restaurantjes gaan zoeken om te eten en de buurt verkennen. De volgende paar dagen hadden zijn ups en zijn downs, ik vond het bijvoorbeeld best moeilijk om opnieuw op zoek te gaan naar een andere kamer en om alleen een restaurant binnen te gaan. Toch heb ik het wel gedaan.

Maandag heb ik een wandeling gemaakt van een metrohalte naar de gallery waar ik mijn stage loop en daarna door Prospect Park een mooi park midden in Brooklyn. De bibliotheek van Brooklyn ligt aan dit park dus ik ben even gaan uitzoeken hoe het hier werkt als je hier niet uit de buurt komt en toch gebruik wilt maken van hun diensten. Aan het einde van de dag heb ik in zo'n heerlijk Amerikaanse diner gegeten, de mensen die er werken zijn echt super aardig, ik was gelijk al een 'sweatheart'.

De volgende dag ben ik in de Starbucks gaan zitten om internet te kunnen gebruiken en ben ik gaan kijken voor kamers, ik werd er een beetje moedeloos van. Ik heb Thomas even gebeld voor een beetje hulp (hij heeft ervaring) en hij heeft me enorm geholpen om het even los te laten en iets leuks te gaan doen. Dus ben ik met de metro naar Manhattan gegaan en ben langs Central Park naar het Met gelopen (Metropolitan), ik heb er uren rondgelopen, kunst gekeken en gedichten geschreven. Maar het leukste van deze dag was dat er in de zaal van de Nederlanders, een vrouw bezig was een van de zelfportretten van Rembrandt (die van ca. 1660) na te schilderen. Ik heb bijna een uur op het bankje achter haar gezeten om te zien hoe ze werkte, superinteressant. Eigenlijk heeft ze in die tijd weinig gedaan, alleen een beetje aan het gezicht gewerkt, dat is helemaal niet gek want kunst kost tijd. Even later kwam ik nog zo iemand tegen en die vertelde me dat ze bij een kunstschool in NY hoorden en dat ze het voorrecht hadden gekregen in het Met oude meester na te schilderen, dit gebeurt niet elke dag. Normaal werkte zij echter abstract dus het was even terug naar het begin van de kunsten.

Woensdag was het dan eindelijk zover, ik mocht beginnen in de gallery. Natuurlijk was ik veel te vroeg, maar gelukkig was Simone (executive assistant) er al. Ik mocht gelijk hard aan de slag, prijslijsten aanpassen, dingen van en naar de opslag verplaatsen (kunst is best zwaar!!!:p), vegen, dweilen, tsja het hoort er allemaal bij. Op een gegeven moment kwam ook Kat (directrice) binnen, dus we gingen even zitten om een beetje kennis te maken. Tijdens dat gesprek heb ik gevraagd naar de poster 'A.I.R. Anatomy Lesson' gevraagd en mijn gevoel klopte; Mary Beth Edelson is een van de leden van de A.I.R. Gallery (waar ik stage loop) en de vrouwen op de poster zijn andere leden. Kat vond het leuk dat juist deze poster van alle werken in het MoMA mij was opgevallen.
Tijdens mijn eerste dag stage mocht ik ook kennismaken met Nancy Storrow, een van de kunstenaressen in de nieuwe tentoonstelling, ik heb haar geholpen de puntjes op de i te zetten, want gisteravond (donderdag) was de opening dus alles moest er goed uitzien. Nancy is een hele aardige vrouw, ze heeft me meegenomen langs haar werken en uitgelegd waar het vandaan komt, wat haar ideeën en gevoelens zijn bij haar eigen werk. Deze eerste dag was een geweldige ervaring.

De volgende dag was net zo leuk, ik mocht nog wat laatste kunstwerken inpakken en naar de opslag brengen, dit moest heel precies gebeuren (een leuk taakje voor mij dus). Daarna werd ik echter op pad gestuurd naar Chelsea - een buurt met ontzettend veel gallery's en alles wat daarmee te maken heeft - daar heb ik de muurteksten voor onze tentoonstelling opgehaald, die ik vervolgens zelf op de muur mocht plakken. Dat is een leuk karweitje voor een perfectionist, de teksten moeten waterpas en op een bepaalde plek ten opzichte van de kunst. Nog leuker was dat de teksten soms best lang waren en daar sta je dan op een ladder met twee armen die tekst tegen de muur te houden, hoe pak je dat in hemelsnaam aan? Gelukkig bestaat er zoiets simpels als tape, waarmee je die teksten op de muur kunt plakken en dan hoe je alleen nog maar net zo lang te schuiven en meten tot de tekst recht hangt. Vervolgens haal je hem eraf (na markering van de muur), trek je een laagje eraf tot de letters zelf op de muur kunnen plakken en begint het passen en meten weer overnieuw. Het lijkt een enorme klus, maar als het eenmaal goed zit geeft het veel voldoening. Het is een kleine bijdrage aan de al hangende kunstwerken in de tentoonstelling.

Tegen het einde van de middag kwamen er langzamerhand steeds meer mensen de gallery binnen, Amanda (ook een nieuwe stagaire), Antia (een meer ervaren stagaire), de drie kunstenaressen, leden van de gallery, familie en gewoon kunstliefhebbend publiek. Ik heb bij deze gelegenheid foto's mogen maken en wijn inschenken (heel leuk want de fooien mochten we onder de drie stagaires verdelen). Verder heb ik natuurlijk met heel veel mensen kennisgemaakt. 
Er is zelfs een schilderij verkocht op deze avond, de grootste van allemaal, een variant op Las Meninas van Velasques. In dit schilderij is het blanke meisje in het centrum van het schilderij vervangen door een zwart meisje, wat de kijk op de hele Westerse canon van schilderijen veranderd (nergens in de bekende Westerse kunst is een rijk zwart persoon de belangrijkste in een schilderij, meestal alleen in een onderdanige staat), dit werk is van JoAnne McFarland.
Aan het einde van de opening hebben we alles opgeruimd en ben ik met Antia naar de metro gelopen, zij komt uit Spanje en doet zelf ook iets met kunst, dit is voor haar de tweede keer dat ze stage loopt bij A.I.R.. Ik heb een hele tijd met haar zitten praten over vanalles en nog wat, ontzettend gezellig.

Nou, dat was het weer even, ik moet weer aan de slag. Vanmiddag ga ik naar een kamer kijken dichtbij Prospect Park, ik ben benieuwd!

Tot snel.